Mazowiecki Park Krajobrazowy zajmuje powierzchnię 14 371 hektarów. Podzielony jest na dwie części obejmujące dolinę Wisły oraz część Wysoczyzny Siedleckiej na południowy-wschód od Warszawy. Całość otoczona jest strefą ochronną o powierzchni 7 823 hektary, w skład której wchodzi, między innymi, część miasta Otwocka. Z całej tej powierzchni, około 64 % zajmują lasy, głównie sosnowe (teren wydmowy), co gwarantuje zdrowe, dobre powietrze a jeśli dodać do tego fakt, że w wielu miejscach przemieszane są one z lasami liściastymi, nierzadko podmokłymi, to mamy w parku wprost idealny mikroklimat. Wewnątrz tych lasów, na łąkach i uroczyskach żyją chronione i rzadkie gatunki roślin, zabytkowe drzewa, rzadkie gatunki zwierząt i ptaków. Wśród ptaków mamy żurawie, czarne bociany i wiele innych rzadkich gatunków.
Na terenie parku jest osiem rezerwatów przyrody, w tym jeden ścisły, zwany “Na Torfach” z siedliskiem rzadko spotykanej fauny. Ponadto w parku i jego otoczeniu, jest kilka miejscowości o dużych walorach krajoznawczych. Jeśli zaś sięgnąć do odleglejszej przeszłości, to można się dowiedzieć, że cały ten kompleks leśny stanowi pozostałość po wielkiej Puszczy Nadwiślańskiej, w której polowali książęta mazowieccy a nawet posiadali w niej swój własny zwierzyniec, do którego między innymi należały tury. Polowali na nie tak skutecznie, że zwierzęta te całkowicie wyginęły.
autor: Barbara Buczek-Płachtowa (czasopismo EKO U-Nas)
