Na razie mamy pewność co do jednego - nazwa jest bardzo stara, a więc godna zachowania i szacunku. Jest jeszcze jedna dość interesująca poszlaka; otóż w XVI wieku tereny położone na wschód od doliny Wisły w ogromnej większości pokryte były gęstym lasem przeciętym nielicznymi drogami handlowymi wiodącymi ku Litwie i Rusi. Pośród tej gęstwiny tkwiły jak rodzynki, niewielkie piaszczyste, wydmowe polany, na których rozłożyły się osady; najstarsze w tej okolicy. Były nimi Miłosina lub Miłośna (ob. Stara Miłosna), Sulejowo lub Sulewo (ob. Sulejówek), Żurawia (ob. Żurawka), Janowo lub Janówko (ob. Janówek), Góraszka, Wiazowno (ob. Wiązowna), Duchnowo (ob. Duchnów). Zaś pomiędzy Miłosiną a Sulejowem rozciągał się wspaniały, gęsty bór w tym miejscu zwany Puszczą Sulejowską, a w nim żyła rodzina bartników: Jakub, Jan i Maciej zwani Miłosławami. Informacja dotyczy roku 1565, ale wiele przemawia za tym, że nie byli oni pierwszym pokoleniem Miłosławów. I być może tu właśnie należy doszukiwać się pochodzenia nazwy Miłosny. A więc “proces poszlakowy” trwa.
autor: Barbara Buczek-Płachtowa (czasopismo EKO U-Nas)
